اربعین آمد و رفتند همه اما من
مانده از آنهمه دیوانه فقط تنها من
هیئتی ها همگی راضی قسمت بودند
هیئتی ها همگی اهل رضا حتی من
دلخوشم باز به تکرار همین جمله تلخ
نوبتی باشد اگر نوبت فردا با من
دوستم خنده کنان گفت به من با طعنه
چه تفاوت تو بیایی به زیارت یا من ؟؟
باشد آقا گله ای نیست که تنها شده ام
نوکر بی سراپاتان شده ام هرجا من
گرم این شعر که بودم دم گوشم گفتند
مشکلت حل شده گفتم آقا… آقا من؟؟
حالا که نیامدم دمت را بفرست
من نیستم آن جا کرمت را بفرست
گفتم که مریضم و دوا می خواهم
پس گرد و غبار حرمت را بفرست
سائلی بی دست و پایم راه را گم کرده ام
عبد کوی "هل اتایم"راه را گم کرده ام
بس که دوری جستم از این بارگاه باصفا
هرکس رسید؛ سوال کرد: زائری؟...
از این سوال، دلِ پُرخونِ ما گرفت...
باشد؛ محل نده... نبرم اربعین حرم...
اما بدان؛ که قلبم از این ماجرا گرفت...
آنقدر گریه میکنم که بگویند
نوکر ز اشکِ خود سفرِ کربلا گرفت...
چه قدر گریه کنم در وسط نافله ها
چه قدر ناله زنم٬ مُردم از این فاصله ها
جگرم سوخته٬ دل سوخته٬ ارباب ولی
لب فرو بسته ام و دم نزدم از گله ها
این همه بی سروسامانی و آواره شدن!
وقت آن نیست به پایان برسد غائله ها
اربعین می رسد و بار سفرها بسته است
گوشه گوشه همه جا پُر شده از ولوله ها
دسته دسته همه رفتند حرم٬ واویلا
من عاشق شده جامانده ام از قافله ها
اللهم ارزقنا کربلابحق بی بی رقیه
دکتــــــر حســـــابی ：
لذت بردن را یادمان ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ !
از گرما می نالیم. از سرما فرار می کنیم.
در جمع، از شلوغی کلافه می شویم و در خلوت، از تنهایی بغض می کنیم.
تمام هفته منتظر رسیدن روز تعطیل هستیم و آخر هفته هم بی حوصلگی تقصیر غروب جمعه است و بس!
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ:
ﻣﺪﺭﺳﻪ.. ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ .. ﮐﺎﺭ..
ﺣﺘﯽ ﺩﺭﺳﻔﺮ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺬﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ!
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ...
صـــــــلح درون:
اگر کسی را دیدید که از کوچکترین چیزها لذت می برد، محو طبیعت می شود، کمتر سخت می گیرد، می بخشد،می خندد،می خنداند و با خودش در یک صلح درونییست،
او نه بی مشکل است نه شیرین مغز!
او طوفان های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته و قدر آنچه امروز دارد را می داند.
او یاد گرفته است که لحظه به لحظه ی زندگی را در آغوش بگیرد!
پسرکی دو سیب در دست داشت
مادرش گفت:یکی از سیب هاتو به من میدی؟
پسرک یک گاز بر این سیب زد و گازی به آن سیب !
لبخند روی لبان مادر خشکید!
سیمایش داد می زد که چقدر از پسرکش ناامید شده...
اما پسرک یکی از سیب های گاز زده را به طرف مادر گرفت و گفت:
بیا مامان!این یکی ، شیرین تره!!!!
مادر ، خشکش زد
چه اندیشه ای با ذهن خود کرده بود..!
هر قدر هم که با تجربه باشید
قضاوت خود را به تأخیر بیاندازید
و بگذارید طرف ، فرصتی برای توضیح داشته باشد.
♡بــــرای آســــــون شدن ازدواج جـــــــوونها صلــــــــــوات♡
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
حتی اگرمیدانی کربلایت جورنمیشود....
اماباز دنبال رفتن باش....
خودت را به درودیواربزن؛گریه کن....
اربعین کرب و بلایی نشدم میسوزم
لایق جودوعطایی نشدم میسوزم
کربلاپای پیاده چقدرمیچسبد
پای پرآبله راهی نشدم میسوزم
یا حبیب الباکین
من و دلتنگی و جا ماندن از این قافله ها درد دارد غم هر روزه ی این فاصله ها…
ارباب…
گیج و حیرانم نکن در وادی کرب و بلا یک کلامش کن بگو،فعلا حرم جای تو نیست
باز هم محضرتان نیستم از دور سلام:
السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ
وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ
وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن
وعَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
اللهم عجل لولیک الفرج بحق ثارالله
شبهایِ جمعه «کرب وبلا» گوشه ی حرم ذبحم کنید که«مادرِ سادات» میرسد…
کانال رسمی رادیو اربعین, [۲۶.۱۱.۱۵ ۰۷:۳۵]
تو می روی سفر اما روایتش با ما
روایتِ پر ِ سوز ، پر ز غربتش با ما
پیاده رفتن ِ تا کربلا برای شما
و صورتی پر ِ اشک ، آه و حسرتش با ما
شلوغی ِ حرم ِ اربعین برای شما
دل و سه کنج اتاق ، اوج خلوتش با ما
ضریح در بغل و بوسه ها برای شما
زهی نبود ِسعادت ، ملامتش با ما
نماز ِعشق ، بالای سر ، برای شما
و سجده های ِ مکرر به تربتش با ما
خوش آن دمی که ببینم که گویدم ارباب:
دلی شکسته است اینجا ، حاجتش با ما
قرآن،چمدان،بدرقه،بیتاب شدم
بیمارو پراکنده و بیخواب شدم
یک کاسه ی آب و برگ تر، چیزی نیست
رفتی و خودم،پشت سرت آب شدم....
این روزهاتلفنم زیاد زنگ میخوردو پیامک می آید.....
واین جمله دلم را آتش میزندوگونه هایم راخیس..:
"ســـــلام حـــــلالم کن،فرداراهی حــــرم هستم"
ســــــوالی دارم مــــــولای من؟!
مـــــن دل نــــدارم ؟!
اربعینی ها....
هییییسسسسسسس...
کمی آرامتراز سفرکربوبلایتان صحبت کنید....
شاید یک؛ دل شکسته عازم نیست....
تـمام دوسـتانم را خـریدی و حـرم بـردی...
خـجالت میـکشم تنهـا ؛خـدا را خـوش نمی آید
هرچه کردم تا ببندم ساک خود اما نشد
هی دویدم تا بگیرم عاقبت ویزا نشد
خواستم با دوستان از بصره گردم رهسپار
با رفیقان تا حرم هم جاده و هم پا نشد
در تکاپو بودم آقا تا بگیرم پاسپورت
پاسپورتم را گرفتم لیک بی ویزا نشد
مادرم اسپند و آب و آینه آورده بود
زیر قرآن رد کند وقت سفر , ما را نشد
از همه درخواست کردم تا حلالم میکنند؟
تا که باشم کربلا من نائب آنها نشد
اربعین قول داده بودم با رفیقان عازمیم
هم سفر , موکب به موکب, سینه زن , حالا نشد
باز داغ کربلا بر سینه ام امسال ماند
نامه اذن دخولم اربعین امضا نشد